wass

ég var að hugsa eitthvað áðan á hjólinu. Ég hjólaði Lönguhlíðina man ég í fyrsta sinn. Og ég man líka að ég einhverntímann blótaði skipulagsmálum fyrir að setja upp þennan stúf nánast engum að gagni. Hve margir þurfa að hjóla þriðjung Lönguhlíðar, sem liggur frá norðri til suðurs eða hittó? En í dag hjólaði ég þennan stúf mér til mikillar ánægju. ,,Meira svona“ hugsaði ég. Er lífið ekki stórkostlegt?